Ας γράψουμε ιστορία

Η περίοδος που ζούμε είναι ιστορική। Η Ελλάδα σαν μία βάρκα που κουβαλάει 11 εκατομμύρια ψυχές έχει απομακρυνθεί από το λιμάνι της γνώσης και του σεβασμού των κοινωνικών και ανθρώπινων σχέσεων. Αυτό έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό και τώρα απλά ταξιδεύουμε σ'έναν ωκεανό με βαρκάρη το ΔΝΤ. Αυτός ο χυδαίος διεθνής οργανισμός δεν ψάχνει για στεριά. Ποτέ δεν το έκανε και για κανέναν. Με την αποικιοκρατική πολιτική του και τα συνειδητά αδιέξοδα μέτρα που επιβάλλει, το μόνο που επιδιώκει είναι να βουλιάξει τη βάρκα. Του διαφεύγει όμως ότι αυτή τη φορά θα βουλιάξει μαζί μας. Εμείς, οι Έλληνες, αυθόρμητα και απολίτικα (αν αυτός είναι ένας δόκιμος όρος) βγήκαμε στο κατάστρωμα (στις πλατείες) και ψάχνουμε να βρούμε νέα αστέρια λαμπρά να μας οδηγήσουν ή έναν Μάρκο Πόλο ή έναν απλό έστω ονειροπόλο που δεν θα μιλάει το ξύλινο πολιτικό λόγο, αλλά θα μας εμπνεύσει με μία καινούρια πολιτική έκφραση και θα διαμορφώσει την αληθινή δημοκρατία, απαλλαγμένη από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ και τα νταβατζιλίκια τους. Η βάρκα ανοίχτηκε πολύ, αλλά λίγο πριν χάσουμε τις αισθήσεις μας πριν να παραδοθούμε, ξυπνήσαμε. Και δε νοσταλγούμε το παλιό λιμάνι. Έχουμε ανάγκη και ψάχνουμε να βρούμε τ'αστέρια μας, ψάχνουμε για καινούριους ορίζοντες. Θα γράψουμε ιστορία αν τελικά ξεμπαρκάρουμε όχι σε καμιά έρημο υπερκατανάλωσης, αλλά στο χλοερό τόπο της αληθινής δημοκρατίας των ενεργών πολιτών...