Κανονισμοί

Το blog αυτό ανήκει σε όλους αυτούς που βλέπουν τις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ισότητας να εξοστρακίζονται από το ΔΝΤ, την Τρόικα και την ανήμπορη να αντιταχθεί σε όλα αυτά κυβέρνηση και συνειδητοποιούν πως ό,τι είχαν χτίσει με κόπο και ιδρώτα καταπατιέται από τα μεγάλα συμφέροντα.

Το blog αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί χώρο προπαγάνδας ή λαϊκισμού και οποιεσδήποτε απόπειρες πολιτικής χειραγώγησης ή κομματικά κατευθυνόμενες τοποθετήσεις θα απομακρύνονται. Το συγκεκριμένο blog δεν αποτελεί υποκατάστατο του αγώνα που γίνεται στις πλατείες και τους δρόμους της χώρας αλλά λειτουργεί ως μέσο συσπείρωσης και οργάνωσης του κινήματος των Αγανακτισμένων της Πάτρας. Ο αγώνας δε γίνεται από την οθόνη του υπολογιστή μας στην άνεση του σπιτιού μας αλλά ΕΚΕΙ ΕΞΩ.


Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Θλίψη και Οργή

Με μεγάλη θλίψη και οργή, είδαμε χθες να ψηφίζονται από τους δημοκρατικά (με βάση τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις) εκλεγμένους βουλευτές μας, τα πιο αντιλαϊκά μέτρα στην ιστορία της Μεταπολίτευσης. Είδαμε τους πολιτικούς - μαριονέτες που έχουμε, να ψηφίζουν για δεύτερη(!) φορά (πέρυσι ψηφίσανε το Μνημόνιο1) ένα αδιέξοδο και καταστροφικό πρόγραμμα. Είδαμε πολιτικούς - κότες να αλλάζουν δήθεν άποψη την τελευταία στιγμή, ενώ δεν έλειψαν και οι πολιτικοί - υποκριτές που μίλησαν για εκλογές και για δήθεν επιθυμία του ελληνικού λαού είτε για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου είτε για οικουμενική κυβέρνηση. Την ίδια ώρα βλέπαμε αστυνομικούς - προδότες να φυγαδεύουν αυτούς που προβοκάρανε την διαμαρτυρία του λαού. Βλέπαμε αστυνομικούς – αλήτες να ρίχνουν χημικά και να βαράνε αδιακρίτως, ακόμα και ανθρώπους ήδη τραυματισμένους που εκλιπαρούσαν για έλεος. Το ποτάμι όμως πίσω δεν γυρίζει. Όταν αυτό το σαθρό οικοδόμημα καταρρεύσει, θα πέσουν οι μάσκες και θα τιμωρηθούν παραδειγματικά οι μαριονέτες, οι κότες, οι υποκριτές, οι προδότες και οι αλήτες. Αυτή τη στιγμή, με τις πράξεις τους μόνοι τους τρώνε τις σάρκες τους και σε λίγο θα τους βάλουμε να φάνε και τα περιττώματά τους.

Τα λόγια είναι περιττά...


Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Είμαστε όλοι σκλάβοι

Με βάση κάποια από τις πολλές οικονομοτεχνικές έρευνες που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα, στην Ελλάδα κάθε νεογέννητο παιδί χρωστάει 40.000,00 €. Όταν το παιδί μεγαλώσει λίγο και αρχίσει να καταλαβαίνει, αυτό το νούμερο θα είναι αρκετά μεγαλύτερο και αν καταφέρει η Κυβέρνηση αυτό που υποτίθεται ότι προσπαθεί, δηλαδή να καταστήσει το χρέος μας «βιώσιμο», το παιδί θα γίνει ο τέλειος σκλάβος της εποχής του. Θα γίνει ο σκλάβος που θα πληρώνει το κόστος της ίδιας του της σκλαβιάς. Αλήθεια, οι σκλάβοι ψηφίζουν; Μάλλον όχι. Και αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό! Μας προσφέρουν μία ανάπηρη ελευθερία, μία ανάπηρη δημοκρατία. Μας διατάζουν : «Κάτσε και δες σκλάβε να σου παίρνω το δικαίωμα στη μόρφωση. Κάτσε και δες σκλάβε να σου παίρνω το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, στη δικαιοσύνη, στα δημόσια αγαθά. Κάτσε σκλάβε και δες – από τον καναπέ αν θες». Όλοι μας, πληρώνουμε το κόστος της καθημερινής υποταγής μας εδώ και χρόνια. Μπορεί κάποιοι να πιστεύουν στο «βιώσιμο χρέος», αλλά έχω την αίσθηση ότι οι πλατείες είναι πιο ελπιδοφόρος δρόμος. Όποιος διαφωνεί με τις πλατείες, τουλάχιστον ας επιλέξει τη δική του προσωπική επανάσταση. Το μόνο που έχουμε να χάσουμε, είναι οι αλυσίδες μας…

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Ας γράψουμε ιστορία

Η περίοδος που ζούμε είναι ιστορική। Η Ελλάδα σαν μία βάρκα που κουβαλάει 11 εκατομμύρια ψυχές έχει απομακρυνθεί από το λιμάνι της γνώσης και του σεβασμού των κοινωνικών και ανθρώπινων σχέσεων. Αυτό έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό και τώρα απλά ταξιδεύουμε σ'έναν ωκεανό με βαρκάρη το ΔΝΤ. Αυτός ο χυδαίος διεθνής οργανισμός δεν ψάχνει για στεριά. Ποτέ δεν το έκανε και για κανέναν. Με την αποικιοκρατική πολιτική του και τα συνειδητά αδιέξοδα μέτρα που επιβάλλει, το μόνο που επιδιώκει είναι να βουλιάξει τη βάρκα. Του διαφεύγει όμως ότι αυτή τη φορά θα βουλιάξει μαζί μας. Εμείς, οι Έλληνες, αυθόρμητα και απολίτικα (αν αυτός είναι ένας δόκιμος όρος) βγήκαμε στο κατάστρωμα (στις πλατείες) και ψάχνουμε να βρούμε νέα αστέρια λαμπρά να μας οδηγήσουν ή έναν Μάρκο Πόλο ή έναν απλό έστω ονειροπόλο που δεν θα μιλάει το ξύλινο πολιτικό λόγο, αλλά θα μας εμπνεύσει με μία καινούρια πολιτική έκφραση και θα διαμορφώσει την αληθινή δημοκρατία, απαλλαγμένη από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ και τα νταβατζιλίκια τους. Η βάρκα ανοίχτηκε πολύ, αλλά λίγο πριν χάσουμε τις αισθήσεις μας πριν να παραδοθούμε, ξυπνήσαμε. Και δε νοσταλγούμε το παλιό λιμάνι. Έχουμε ανάγκη και ψάχνουμε να βρούμε τ'αστέρια μας, ψάχνουμε για καινούριους ορίζοντες. Θα γράψουμε ιστορία αν τελικά ξεμπαρκάρουμε όχι σε καμιά έρημο υπερκατανάλωσης, αλλά στο χλοερό τόπο της αληθινής δημοκρατίας των ενεργών πολιτών...

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Όλοι στην πλατεία!

Μεγάλη η συμμετοχή του κόσμου σήμερα στην πλατεία Γεωργίου(http://patras-democracy.blogspot.com/)

Ορίστε τι ξεπουλάμε...

O Τζον Περκινς μιλάει ανοιχτά

Ομιλία του Δημήτρη Καζάκη στη Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Γεωργίου

Με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε την ομιλία του κ.Καζάκη την Παρασκευή 3/6/2011 (http://patras-democracy.blogspot.com/)

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Η φωνή ενός αγανακτισμένου

Πιστεύω ότι η φωνή του φίλου Αντώνη εκφράζει πολλούς, αν όχι όλους, από εμάς που κατεβαίνουμε να διαδηλώσουμε καθημερινά στις πλατείες.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Το αμερικάνικο όνειρο


νέο background

φυσικά και η επιλογή του φόντου δεν ήταν τυχαία...

Οι κεκαλυμμένοι εχθροί

Ομιλία Κώστα Μπέη στα προπύλαια 31/5/2011